اهمیت مقیاس پذیری در دنیای ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال دنیای مالی را تحت تاثیر قرار داده‌اند و اکنون بیش از هر زمان دیگری محبوب شده‌اند. ارزهای دیجیتال با ماهیت غیر متمرکز خود، طرز تفکر ما در مورد پول و نحوه انجام معاملات را متحول کرده‌اند. با این حال، از آن‌جایی‌که محبوبیت ارزهای دیجیتال همچنان در حال رشد است، توجه به اهمیت مقیاس پذیری ضروری است. مقیاس پذیری به توانایی یک ارز دیجیتال برای مدیریت حجم فزاینده‌ای از تراکنش‌ها بدون به خطر انداختن سرعت، امنیت یا کارایی اشاره دارد. در این مقاله از دپارتمان مالی درفک، بررسی خواهیم کرد که چرا مقیاس پذیری در دنیای ارزهای دیجیتال بسیار مهم است، چالش‌هایی که با آن همراه است و توسعه‌دهندگان برای غلبه بر آنها چه می‌کنند. همچنین در مورد تأثیر مقیاس پذیری بر پذیرش ارزهای دیجیتال و معنای آن برای آینده امور مالی بحث خواهیم کرد.

مقیاس پذیری چیست و چرا برای ارزهای دیجیتال مهم است؟

مقیاس پذیری توانایی یک ارز دیجیتال برای مدیریت تعداد فزاینده تراکنش‌ها بدون به خطر انداختن سرعت یا امنیت آن است. به عبارت ساده‌تر، مقیاس پذیری به این معناست که یک ارز دیجیتال تا چه اندازه می‌تواند رشد و استفاده را افزایش دهد. این موضوع یک عامل حیاتی برای موفقیت هر ارز دیجیتال در بلندمدت است.

مقیاس پذیری برای ارزهای دیجیتال مهم است، زیرا با افزایش محبوبیت و استفاده بیشتر افراد از آنها، تعداد تراکنش‌هایی که باید انجام دهند افزایش می‌یابد. اگر یک ارز دیجیتال نتواند ترافیک افزایش یافته را مدیریت کند، می‌تواند منجر به کندی زمان تراکنش، کارمزد تراکنش های بالاتر و حتی مشکلات امنیتی شود.

به عنوان مثال، بیت کوین در گذشته با مشکلات مقیاس پذیری قابل توجهی روبرو بوده است که منجر به کندی زمان تراکنش‌ها و کارمزدهای بالا شده است. راه حل این امر افزایش اندازه بلاک بود که ثابت شد موضوعی بحث برانگیز در جامعه بیت کوین است.

بنابراین، ارزهای دیجیتال باید زیرساختی مقیاس پذیر داشته باشند که بتواند با حفظ سرعت و امنیت آن، رشد ارز را مدیریت کند. این برای اطمینان از موفقیت و پذیرش ارز دیجیتال در دراز مدت بسیار مهم است.

چالش های مقیاس پذیری در ارزهای دیجیتال

وقتی صحبت از ارزهای دیجیتال به میان می‌آید، مقیاس پذیری به یک چالش بزرگ برای بسیاری از ارزهای دیجیتال تبدیل شده است. مقیاس پذیری به توانایی یک شبکه ارز دیجیتال برای مدیریت حجم زیادی از تراکنش‌ها بدون کاهش سرعت یا شلوغی اشاره دارد. با پیوستن کاربران بیشتر به یک شبکه، تقاضا برای تراکنش‌ها افزایش می‌یابد و شبکه باید بتواند این حجم افزایش یافته ترافیک را مدیریت کند.

با این حال، بسیاری از ارزهای دیجیتال به دلیل فناوری زیربنایی خود با مقیاس پذیری دست و پنجه نرم می‌کنند. به عنوان مثال، بیت کوین تنها می‌تواند تعداد محدودی از تراکنش‌ها را در ثانیه انجام دهد، به این معنی که با پیوستن کاربران بیشتر به شبکه، زمان پردازش تراکنش‌ها به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. این می‌تواند منجر به زمان انتظار طولانی برای کاربران و هزینه تراکنش‌های بالاتر شود.

برای غلبه بر این چالش‌ها، بسیاری از توسعه دهندگان ارزهای دیجیتال در حال بررسی فناوری‌ها و رویکردهای جدید برای بهبود مقیاس پذیری هستند. برخی در حال توسعه الگوریتم‌ اجماع جدیدی هستند که می‌تواند تراکنش‌ها را سریع‌تر پردازش کنند، در حالی که برخی دیگر در حال بررسی استفاده از راه حل های خارج از زنجیره هستند که می‌توانند حجم زیادی از تراکنش‌ها را بدون بارگذاری بیش از حد شبکه اصلی انجام دهند.

به طور کلی، مقیاس پذیری یک چالش حیاتی است که باید برای ارزهای دیجیتال برای دستیابی به پذیرش جریان اصلی حل شود. از آن‌جایی‌که کاربران و کسب‌وکارهای بیشتری از ارزهای دیجیتال استفاده می‌کنند، تقاضا برای تراکنش‌های سریع و قابل اعتماد همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد و ارزهای دیجیتالی که نمی‌توانند با این تقاضا سازگاری داشته باشند، احتمالاً در درازمدت برای رقابت با مشکل مواجه خواهند شد.

تأثیر مقیاس پذیری بر زمان و کارمزد معاملات

مقیاس پذیری یکی از مهم‌ترین مسائل هر ارز دیجیتالی است زیرا مستقیماً بر زمان و کارمزد تراکنش تأثیر می‌گذارد. مسائل مقیاس پذیری ارزهای دیجیتال از ابتدای پیدایش آنها یک نگرانی عمده بوده و پذیرش آنها را در مقیاس بزرگ محدود کرده است.

به زبان ساده، مقیاس پذیری به توانایی یک ارز دیجیتال برای انجام همزمان تعداد زیادی تراکنش اشاره دارد. اگر یک ارز دیجیتال مقیاس پذیر نباشد، به این معنی است که با شروع استفاده بیشتر افراد، زمان تراکنش‌ها افزایش می‌یابد و کارمزدها افزایش می‌یابد. این به این دلیل است که شبکه قادر به رسیدگی به تقاضای افزایش یافته نخواهد بود و در نتیجه زمان تراکنش کندتر و کارمزدهای بالاتری خواهد داشت.

به عنوان مثال، بیت کوین، اولین و محبوب‌ترین ارز دیجیتال، با مشکلات مقیاس پذیری شدیدی مواجه شده است. به دلیل اندازه محدود بلوک، تنها می‌تواند تعداد معینی از تراکنش‌ها را در ثانیه پردازش کند. این امر منجر به کندی زمان معاملات و کارمزدهای بالا شده است.

برای غلبه بر این مشکلات مقیاس پذیری، چندین ارز دیجیتال راه حل‌های مختلفی را پیاده سازی کرده‌اند. به عنوان مثال، اتریوم، دومین ارز دیجیتال بزرگ، از مکانیزم اجماع متفاوتی استفاده می‌کند که زمان تراکنش‌های سریع‌تر و کارمزدهای کمتری را ممکن می‌سازد. علاوه بر این، سایر ارزهای دیجیتال راه‌حل‌هایی مانند افزایش اندازه بلوک یا استفاده از راه حل های مقیاس‌بندی خارج از زنجیره را پیاده‌سازی کرده‌اند.

در نتیجه، مقیاس پذیری یک عامل مهم در پذیرش و موفقیت هر ارز دیجیتال است. ارزهای دیجیتالی که مقیاس پذیر هستند می‌توانند افزایش تقاضا را مدیریت کنند و در نتیجه زمان تراکنش سریع‌تر و کارمزد کمتری داشته باشند و آنها را برای کاربران جذاب‌تر کند.

نقش فناوری بلاک چین در مقیاس پذیری

وقتی صحبت از ارزهای دیجیتال به میان می‌آید، مقیاس پذیری عاملی مهم در موفقیت آنها است. با افزایش پذیرش، تعداد تراکنش‌ها و کاربران در شبکه نیز افزایش می‌یابد. بدون توانایی مدیریت این ظرفیت افزایش یافته، شبکه می‌تواند شلوغ شود، که منجر به کندی زمان پردازش تراکنش‌ها و کارمزدهای بالاتر می‌شود.

اینجاست که فناوری بلاک چین وارد می‌شود. بلاک چین یک دفتر کل غیرمتمرکز بوده که قادر است تراکنش‌های امن و شفاف را بدون نیاز به واسطه میسر کند. همچنین از طریق توانایی آن در انجام همزمان تعداد زیادی تراکنش، امکان مقیاس پذیری را فراهم می کند.

یکی از ویژگی‌های کلیدی فناوری بلاک چین که مقیاس پذیری را امکان‌پذیر می‌کند، استفاده آن از گره ها است. گره ها کامپیوترهایی هستند که به شبکه متصل بوده و با هم کار می‌کنند تا تراکنش‌ها را تایید کنند. با افزایش تعداد گره ها در شبکه، ظرفیت شبکه برای رسیدگی به تراکنش‌ها نیز افزایش می‌یابد.

یکی دیگر از ویژگی‌های فناوری بلاک چین که به مقیاس پذیری کمک می‌کند، توانایی آن در استفاده از اشتراک‌گذاری است. شاردینگ فرآیندی است که در آن شبکه به بخش‌های کوچکتر یا خرده‌هایی تقسیم می‌شود که می‌توانند تراکنش‌ها را به طور مستقل انجام دهند. این موضوع اجازه می‌دهد تا تعداد زیادی از تراکنش‌ها به طور همزمان پردازش شوند و ظرفیت و مقیاس پذیری شبکه افزایش یابد.

به طور کلی، فناوری بلاک چین نقشی حیاتی در مقیاس‌پذیری در دنیای ارزهای دیجیتال ایفا می‌کند. بدون آن، شبکه‌ها برای رسیدگی به تقاضای فزاینده‌ای که با پذیرش به وجود می‌آید، دچار مشکل می‌شوند که منجر به تجربه کاربری کمتر از ایده آل می‌شود. با این حال، با فناوری بلاک چین، ارزهای دیجیتال می‌توانند به رشد و تکامل خود ادامه دهند و تجربه یکپارچه و کارآمد را برای کاربران فراهم کنند.

ارزهای دیجیتال چگونه به مسائل مقیاس پذیری رسیدگی می کنند

یکی از بزرگترین چالش‌های پیش روی صنعت ارزهای دیجیتال، مقیاس پذیری است. با افزایش پذیرش ارزهای دیجیتال، تعداد تراکنش‌های پردازش شده در این شبکه‌ها نیز افزایش یافته است. این امر منجر به مشکلاتی با ازدحام شبکه و زمان کند تراکنش شده است که به نوبه خود پتانسیل استفاده از ارزهای دیجیتال برای تراکنش‌های روزمره را محدود کرده است.

برای رفع این مشکل، بسیاری از شبکه‌های ارز دیجیتال در حال بررسی راه‌حل‌های جدید برای بهبود مقیاس پذیری هستند. یکی از این راه حل‌ها اجرای تراکنش‌های خارج از زنجیره است که خارج از شبکه اصلی پردازش می‌شوند. این کار امکان پردازش سریع‌تر تراکنش‌ها و استفاده کارآمدتر از منابع شبکه را فراهم می‌کند.

راه حل دیگری که در حال بررسی است استفاده از اشتراک گذاری است که شامل تقسیم شبکه به زیر شبکه‌های کوچکتر و قابل مدیریت‌تر است. این می‌تواند کارایی شبکه را بهبود بخشد و خطر تراکم را کاهش دهد.

علاوه بر این راه‌حل‌های فنی، برخی از ارزهای دیجیتال نیز در حال بررسی استفاده از راه حل های لایه دوم مانند شبکه لایتنینگ هستند که می‌تواند سرعت تراکنش‌ها و کاهش کارمزد را بیشتر کند.

به طور کلی، پرداختن به مقیاس پذیری برای موفقیت بلندمدت ارزهای دیجیتال بسیار مهم است. همانطور که کاربران بیشتری از این ارزها استفاده می‌کنند، اطمینان از اینکه شبکه‌ها می توانند افزایش تقاضا را مدیریت کنند و پردازش تراکنش‌های کارآمد را حفظ کنند، ضروری است. با کاوش در راه‌حل‌های نوآورانه مانند تراکنش‌های خارج از زنجیره، اشتراک‌گذاری و راه‌حل‌های لایه دوم، شبکه‌های ارز دیجیتال می‌توانند به رفع مشکلات مقیاس‌پذیری و بازگشایی پتانسیل کامل این فناوری جدید هیجان‌انگیز کمک کنند.

راه حل های مقیاس بندی، مانند SegWit و Lightning Network

راه‌حل‌های مقیاس بندی سال‌هاست که در دنیای ارزهای دیجیتال مورد توجه قرار گرفته اند. دو راه حل محبوب مقیاس گذاری SegWit و Lightning Network هستند.

SegWit یا Segregated Witness در سال 2017 برای کمک به افزایش ظرفیت بلاک چین معرفی شد. این کار داده‌های تراکنش را از داده‌های امضای دیجیتال جدا می‌کند و به تراکنش‌های بیشتری اجازه می‌دهد در هر بلوک قرار بگیرند. این موضوع نه تنها به مشکلات مقیاس پذیری کمک می‌کند، بلکه کارمزد تراکنش‌ها را کاهش می‌دهد و تایید تراکنش‌ها را سرعت می‌بخشد.

شبکه لایتنینگ یکی دیگر از راه‌حل‌های مقیاس پذیری است که برای کمک به مقیاس پذیری بلاک چین معرفی شده است. شبکه لایتنینگ یک پروتکل لایه دوم است که در بالای بلاک چین قرار می‌گیرد و امکان تراکنش‌های فوری و کم هزینه را فراهم می‌کند. این کار با ایجاد کانال‌های پرداخت بین کاربران، به آنها امکان می‌دهد بدون نیاز به هر بار عبور از بلاک چین، با یکدیگر تراکنش کنند.

هر دو SegWit و Lightning Network در کمک به افزایش مقیاس پذیری ارزهای دیجیتال موفق بوده‌اند. با این حال، آنها بدون چالش نیستند. پذیرش این راه‌حل‌ها کند بوده است و هنوز کاربران زیادی هستند که به این پروتکل‌های جدید ارتقاء نداده‌اند. علاوه بر این، نگرانی‌هایی در مورد متمرکز بودن این راه‌حل‌ها و تأثیر بالقوه آنها بر تمرکززدایی ارزهای دیجیتال وجود دارد. علی‌رغم این چالش‌ها، SegWit و Lightning Network راه‌حل‌های مهمی در دنیای ارزهای دیجیتال هستند و به هموار کردن راه برای آینده‌ای مقیاس‌پذیرتر و کارآمدتر کمک می‌کنند.

پتانسیل شاردینگ و سایر بهبودهای مقیاس بندی

یکی از بزرگترین چالش‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال مقیاس پذیری است. از آن‌جایی‌که افراد بیشتری درگیر ارزهای دیجیتال می‌شوند، فناوری بلاک چین فعلی برای همگام شدن با تقاضا تلاش کرده است. پردازش تراکنش‌ها بیشتر طول می‌کشد و کارمزدها افزایش می‌یابد، که انجام کارآمد تراکنش‌ها را برای کاربران دشوارتر می‌کند.

برای رفع این مشکل، توسعه‌دهندگان روی بهبودهای مختلف مقیاس‌بندی، از جمله شاردینگ کار کرده‌اند. شاردینگ تکنیکی است که به یک بلاک چین اجازه می‌دهد تا به قطعات کوچکتر یا خرده‌هایی تقسیم شود که می‌توانند تراکنش‌ها را به طور مستقل پردازش کنند. این امر می‌تواند سرعت و کارایی تراکنش‌ها را تا حد زیادی بهبود بخشد و همچنین کارمزدها را کاهش دهد.

سایر پیشرفت‌های مقیاس‌بندی شامل تراکنش‌های خارج از زنجیره، مانند شبکه لایتنینگ است که امکان انجام تراکنش‌های فوری را بدون نیاز به ثبت آن‌ها در بلاک چین فراهم می‌کند. این موضوع می‌تواند تا حد زیادی بار روی بلاک چین را کاهش دهد و تراکنش‌ها را سریعتر و ارزان‌تر کند.

علاوه بر این پیشرفت‌ها، تلاش‌هایی نیز برای افزایش ظرفیت کلی بلاک چین وجود دارد، مانند افزایش اندازه بلوک یا کاهش زمان بین بلوک‌ها. پتانسیل این پیشرفت‌های مقیاس‌بندی بسیار زیاد است، زیرا می‌تواند ارزهای دیجیتال را برای همه، از افراد معمولی گرفته تا مشاغل، در دسترس‌تر و قابل استفاده‌تر کند. همانطور که دنیای ارزهای دیجیتال به تکامل خود ادامه می‌دهد، مقیاس پذیری همچنان یک مسئله کلیدی برای رسیدگی باقی خواهد ماند و این پیشرفت‌ها نقشی حیاتی در شکل دادن به آینده آن ایفا خواهند کرد.

اهمیت مقیاس پذیری برای پذیرش انبوه ارزهای دیجیتال

مقیاس پذیری یکی از مهم‌ترین عواملی است که باید در هنگام بحث در مورد پذیرش انبوه ارزهای دیجیتال در نظر گرفت. با افزایش روزافزون کاربران، تقاضا برای تراکنش‌های ارز دیجیتال نیز در حال افزایش است و در نتیجه، زیرساخت‌های فعلی ممکن است نتوانند با افزایش تقاضا مقابله کنند.

یکی از مزایای اصلی ارزهای دیجیتال سرعت تراکنش‌ها است، اما اگر زیرساخت مقیاس پذیر نباشد، سرعت تراکنش‌ها کاهش می‌یابد و کاربران ممکن است علاقه خود را از دست بدهند. به همین دلیل است که وجود یک زیرساخت مقیاس پذیر ضروری است تا اطمینان حاصل شود که ارزهای دیجیتال می‌توانند با افزایش پذیرش، تقاضای فزاینده را مدیریت کنند.

یکی دیگر از عواملی که باید در نظر گرفت هزینه تراکنش است. اگر زیرساخت مقیاس پذیر نباشد، ممکن است هزینه تراکنش‌ها افزایش یابد که این امر می‌تواند جذابیت ارزهای دیجیتال را برای کاربران کمتر کند. مقیاس پذیری می‌تواند به کاهش هزینه تراکنش‌ها کمک کند و در عین حال اطمینان دهد که ارزهای دیجیتال برای کاربران مقرون به صرفه باقی می‌مانند.

برای دستیابی به مقیاس پذیری، راه‌حل‌های مختلفی مانند افزایش اندازه بلوک، اجرای تراکنش‌های خارج از زنجیره و استفاده از راه‌حل‌های لایه 2 ارائه شده است. با این حال، هر یک از این راه‌حل‌ها با مجموعه‌ای از چالش‌ها و معاوضه‌های خاص خود همراه است و این به جامعه ارزهای دیجیتال بستگی دارد که تصمیم بگیرند کدام راه‌حل برای نیازهای آن‌ها مناسب‌تر است.

در نتیجه، مقیاس پذیری برای پذیرش انبوه ارزهای دیجیتال بسیار مهم است. این موضوع تضمین می‌کند که تراکنش‌ها سریع و مقرون به صرفه هستند و می‌توانند با افزایش پذیرش، تقاضای فزاینده را مدیریت کنند. جامعه ارزهای دیجیتال باید برای یافتن راه‌حل‌های مقیاس پذیر که بتواند نیازهای کاربران را برآورده کند و موفقیت بلندمدت ارزهای دیجیتال را تضمین کند، با یکدیگر همکاری کنند.

تاثیر مقیاس پذیری بر آینده ارزهای دیجیتال

مقیاس پذیری یک عامل اساسی در دنیای ارزهای دیجیتال است. توانایی یک ارز دیجیتال برای رشد و تطبیق تراکنش‌های فزاینده برای اطمینان از موفقیت آن در بلندمدت ضروری است. مقیاس پذیری ارزهای دیجیتال به عوامل مختلفی از جمله فناوری مورد استفاده، تعداد کاربران و سطح پذیرش ارز بستگی دارد.

یکی از تاثیرات مهم مقیاس پذیری بر آینده ارزهای دیجیتال، پتانسیل پذیرش انبوه آن است. ارزهای دیجیتالی که می‌توانند تعداد زیادی از تراکنش‌ها را بدون کاهش سرعت یا امنیت انجام دهند، برای کاربران و کسب و کارها جذاب‌تر خواهند بود. این به نوبه خود، نرخ پذیرش ارز را افزایش می‌دهد و آن را با ارزش‌تر و به طور گسترده پذیرفته می‌کند.

یکی دیگر از تاثیرات مقیاس پذیری کاهش کارمزد تراکنش‌ها است. زمانی که یک ارز دیجیتال بتواند تراکنش‌های بیشتری را انجام دهد، حجم تراکنش‌های تایید نشده را کاهش می‌دهد که منجر به کارمزد کمتری می‌شود. این امر باعث می‌شود تا ارزهای دیجیتال در دسترس عموم مردم قرار گیرد، زیرا هزینه استفاده از آنها کمتر خواهد بود.

علاوه بر این، مقیاس پذیری در تضمین امنیت ارزهای دیجیتال بسیار مهم است. اگر یک ارز نتواند تعداد زیادی از تراکنش‌ها را انجام دهد، در برابر هک و سایر موارد نقض امنیتی آسیب‌پذیر می‌شود. مقیاس پذیری تضمین می‌کند که یک ارز دارای زیرساخت قوی است که می‌تواند در برابر حملات مقاومت کند و وجوه کاربران را ایمن نگه دارد.

در نتیجه، مقیاس پذیری یک عامل مهم در آینده ارزهای دیجیتال است. برای موفقیت ارزهای رمزنگاری شده، باید مقیاس پذیر باشند و بتوانند افزایش مصرف را مدیریت کنند. این امر منجر به افزایش پذیرش، کاهش کارمزد تراکنش‌ها و بهبود امنیت می‌شود و ارزهای دیجیتال را به گزینه‌ای جذاب‌تر برای کاربران و مشاغل تبدیل می‌کند.

نتیجه گیری و نیاز به نوآوری مستمر برای اطمینان از مقیاس پذیری

در نتیجه، مقیاس پذیری یک جنبه حیاتی از هر ارز دیجیتال است. از آنجایی که افراد بیشتری شروع به استفاده از ارز دیجیتال می‌کنند، شبکه باید بتواند تقاضای افزایش یافته را بدون به خطر انداختن امنیت یا سرعت تراکنش مدیریت کند. بدون مقیاس پذیری، یک ارز دیجیتال برای به دست آوردن پذیرش گسترده تلاش می‌کند و در نهایت ممکن است شکست بخورد.

خبر خوب این است که بسیاری از توسعه دهندگان و ذینفعان در دنیای ارزهای دیجیتال به اهمیت مقیاس پذیری پی برده‌اند و به طور مداوم بر روی راه حل های نوآورانه برای رفع این مشکل کار می‌کنند. از اشتراک گذاری تا کانال‌های دولتی، تحولات هیجان انگیز زیادی در افق وجود دارد که پتانسیل بهبود مقیاس پذیری را دارند و به ارزهای دیجیتال اجازه می‌دهند تا برای پاسخگویی به نیازهای یک پایگاه جهانی کاربر مقیاس شوند.

با این حال، نوآوری و همکاری مداوم برای اطمینان از موثر بودن و پذیرش گسترده این راه‌حل‌ها ضروری است. از آنجایی که دنیای ارزهای دیجیتال به تکامل و رشد خود ادامه می‌دهد، بسیار مهم است که توسعه‌دهندگان، ذینفعان و کاربران با یکدیگر همکاری کنند تا یک اکوسیستم قوی و مقیاس‌پذیر ایجاد کنند که بتواند نیازهای اقتصاد جهانی را پشتیبانی کند. با نوآوری و همکاری مداوم، پتانسیل ارزهای دیجیتال برای تغییر روش معاملات و تعامل ما با دنیای اطراف ما واقعاً نامحدود است.

امیدواریم این مقاله به شما درک بهتری از اهمیت مقیاس پذیری در دنیای ارزهای دیجیتال داده باشد. از آنجایی که تعداد بیشتری از مردم شروع به استفاده از ارزهای دیجیتال می‌کنند، ضروری است که این فناوری بتواند مطابق با تقاضا باشد. مقیاس پذیری برای اطمینان از اینکه ارزهای دیجیتال می‌توانند به روشی سریع، ایمن و قابل اعتماد استفاده شوند، بسیار مهم است. از آنجایی که دنیای ارزهای دیجیتال به تکامل خود ادامه می‌دهد، مقیاس پذیری همچنان یک موضوع داغ باقی خواهد ماند.